Zeilvakanties Griekenland

Logboek, en zie ook mijn jachtverhuur gids en een recenter logboek in het engels.

Dag Een

Om 17:44 onze eerste woordjes in het Logboek! Alimos marina Griekenland: 37 55 N ; 23 42 E.

We zijn vandaag aangekomen in deze marina net onder de rook van de voormalige Aerodromos (luchthaven) van Athene en terwijl een aantal van ons (4 man) schoonschip maakt zijn 5 man op strooptocht gegaan voor proviant (snoep, drank en ingredienten voor gastronomische uitspattingen). Die snoepjes vallen vooral in de categorie “maria-kaakjes” maar dan van een bijzondere kwaliteit. De koekjesfabrikant “Papadopoulos” zal dan ook een begrip worden aan boord.

Ons scheepje is een Jeanneau Sun Rise 35 waaraan een kontje is geplakt zodat de waterlijn een paar voet langer is geworden, in totaal dus zo'n 12 meter.
Zij heet Merche naar de vrouw van de eigenaar (mercedes). De pluizige tapijtjes en andere buma kitsch worden snel opgeborgen.

Dag Twee

Weerbericht: NNW 6-7 vis 3-5 nm, 1107 uur 2-3 N, direct teruggekeerd naar thuishaven, ik weg/buitenwesten [Dit laatste moet iemand dus voor mij hebben geschreven, heel vaag!] wegens klapgijp, Arend schippert. Wat is er toen gebeurd? Misschien pas een half uur op weg (dus nog zonder bulletalie) stak ik mijn hoofd uit de kajuit omhoog om de koers te vragen en juist opdat moment kwam er een klapgijp (foei Arend) en kwam datzelfde hoofd tussen grootschoot en kajuitrand (schipper down!), voorts veel akelig bloed en duizeligheid. Waren wij blij (achteraf) dat die witte tapijtjes weggehaald waren.

Met een knal zijn we toen weer in onze haven aangemeerd en in het ziekenhuis (dat smeriger was dan menig studentenhuis) bleek dat ik alleen wat hechtingen nodig had (juig!). We zijn deze dag uiteraard niet meer uitgevaren want de schrik zat er bij mij en de bemanning nog goed in.

Dag Drie

Geen weerbericht ontvangen? Motorproblemen. 14 55 uur W-ton bij Kalamaki, wind is 4 NNO en we varen 6 kn. 18 45 uur DOLFIJNEN!, 20 35 uur voor anker in Sounion 37 39,2 N , 24 01 E .

D'r bleek een klein knopje (het veertje met name) te missen op de gashendel van de motor waarvan de eigenaar had gezegd dat dat geen probleem zou vormen. Nu lag het zeer waarschijnlijk op de bodem en moest MacGyver er aan te pas komen.

Ook vandaag dus al meteen een school (kudde?) blije dolfijnen ontmoet die bijna een uur bij ons zijn geweest. We liggen veilig voor anker met links en rechts nog wat Spaanse en Griekse jachten terwijl boven ons de grootse Tempel van Poseidon, op kaap Sounion uittorent.

Onze eerste Aegeische zonsondergang snoert iedereen de mond. Hoewel wij allen erg moe waren is er toch ankerwacht gelopen, de bodem is de ene keer begroeid en dan weer rotsachtig dus ankeren is hier lastig.

Dag Vier

Vanochtend met zonsopgang opgestaan (althans de meesten) en in m'n eentje naar de Poseidon tempel gezwommen. Na het ontbijt blijkt ondanks uitvoerige pomp-instructie de “heads” (het scheeps-toiletje) verstopt. Aan Arend en Michiel de “eer” om dit varkentje vanuit de rubberboot te wassen.

De rest vlucht weg om een expeditie naar Lavrion te ondernemen (meer proviant en lekkernijen).

Om 3 uur 's middags verlaten wij het zuidelijkste puntje van het Griekse vasteland en zetten koers naar Kea.

18:51 uur ronding van kaap kea (tamelos) 6,3 kn 3,5 ONO Koers 100 graden, 19:30 uur geankerd 37 33,5 N , 24 20 E nadat bij de eerste poging het anker krabte

Wij zijn nu samen met een vervaarlijk uitziend rotsblok als enigen in een mooie baai Poleis op het ruige eiland Kea. Chef kok Erik [fax et tuba (lett. “fakkel en trompet” : belhamel, hoofdpersoon bij oproerige bewegingen)] en zijn kombuisslaven vullen dit cycladisch paradijs aan met een godenmaal.
Hoewel het niet hard waait toch maar ankerwacht omdat dat lekkerder slaapt.

Dag Vijf

9 00 uur anker op 3-4 NNO 1015 mbar. Met een rustig vaartje van 4,5 kn varen wij richting het zuidoosten, naar het eiland Kythnos.

Reeds om half elf ronden wij de noordkaap en om half een lopen wij de baai van Loutra binnen.

Hoewel er verder geen schip of mens te zien valt verschijnt er plots tijdens het ankeren een autochtoon die hevig naar ons staat te zwaaien.
Zijn hier ondiepten?
Is het hier verboden voor anker te gaan wellicht?
Aangezien het heldere water geen enkel obstakel kan verbergen en de pilot deze plek aanprijst als mooie rustieke ligplaats zwaaien wij vriendelijk doch minder enthousiast terug.

Vandaag hebben en de dieptemeter en de marifoon het begeven. De dieptemeter staat nu standaard op oneindig ook nadat hij is schoongemaakt en de weerberichten komen nu binnen via radio-amateurs (piraten?) Michiel & Ard.
Op het eiland is net om de hoek een klein dorpje en er wonen hier vooral vissers. Op wat geiten na is hier nauwelijks landbouw.
's Middags genoten van de thermische baden (mineraal water van 50 graden Celcius) waarbij we door een groot eng vrouwspersoon uitgescholden werden omdat we zeep gebruikten (onze schuld). In hetzelfde kuuroord vonden we een “dokter” die de hechtingen kon vervangen. Helaas is deze Spa nu blijvend gesloten.
Na het luxueuze maal lekker geborreld en vroeg te kooi.

Dag Zes

We begrijpen misschien waarom die man gisteren zo hard stond te gesticuleren. 12 38 uur 1010 mbar Loutra, we liggen voor anker en dat blijft nog wel even zo. Het anker ligt vast aan een dikke scheepsankerkabel. Het zicht is belemmerd door begroeiing en netten.

Saskia die anders zo perfect de ankerlier bedient kan ook niet veel anders en ondanks dat Marlies een ervaren wedstrijdzwemster is heeft duiken geen zin omdat het te diep is. Maar zonder neuringlijn (ook ontzettend dom!) wordt het erg lastig.
Toch geraken wij op wonderlijke wijze los en zetten wij koers 180° naar Agios Stefanos op het zelfde eiland Kithnos. De koers is later 150° en we varen gemiddeld zo'n 5 knopen. Om twee uur kunnen we gijpen richting Stefanos, maar de motor wil niet starten.
Nadat Ard en ik beiden van alles hebben geprobeerd start de motor toch ineens?
Volgens de lichtenlijst moet een “conspicious white pedestal” ons naar binnen geleiden. Wij zien de "vuurtoren" echter pas als wij op 30 meter genaderd zijn vandaar dat vanaf dat moment de term Greek Conspiciousness het levenslicht ziet. Dit geldt vooral voor de boeien die in kaart staan (welke dus gewoon niet bestaan). Om vier uur liggen wij muurvast voor beide ankers.

Dag Zeven

Vanochtend zijn een aantal van ons om zes uur opgestaan. Desondanks gaan we pas om kwart over negen anker op omdat het boeganker te “muurvast” zit. 4N calm seas vis 3.5 NM South Aegean 5.6 N morgen meer wind. 60 graden 4,5 kn .

Er staat een zware zee als we oversteken naar Syros, maar de papadopoulosjes houden ons op de been, behalve een bemanningslid die nu wel heel zeeziek is tijdens de overtocht. Daarna zakt de wind in en tenslotte besluiten we onze dieselreserves aan te spreken om om zeven uur aan te komen in Ermoupoli (stad van Hermes (de boodschapper sub-god)). We konden ook meteen diesel bunkeren – hier geen “a manana's”!

's Avonds worden de first aid dozen – welke trots getoond werden door de verhuurder – van dichtbij bekeken. Elke verpakking bleek alleen een Griekse bijsluiter te bevatten en alsdus werden de twee biochemici en herbes die enigzins het OUD! Grieks machtig waren ingezet om de aanwezige drugs te analyseren.

En jawel, het geneesmiddel bleek aan boord, alleen dienden wij in te schatten hoeveel er moest worden toegediend (atoma = persoon [verwarrend voor de chemici]) en zodoende bleek achteraf een homeopatische hoeveelheid te zijn toegediend. Hoe dan ook: het WERKTE.
Geen zeeziekte meer aan boord dankzij een placebo effect.

Ondertussen werd door de crew het boek “The ship's captains medical guide” bekeken aangezien die hechtingen er binnenkort uitmoesten.

Ermoupolis is een stad van fijne restaurants, mooie blauwe koepels en ander culturele must-sees.

Dag Acht

Ook ons water en zelfs ons gas bleek op, maar in deze hoofdstad bleek dit nu niet te regelen daar het zondag was.
Na verwoede pogingen zijn wij om 12 uur vertrokken uit Ermoupoli maar kregen als troost wel een grote school tuimelaar dolfijnen om ons heen. 13 14 uur , Koers 250°, Ter hoogte van Aspirini, 5,8 knopen, de dolfijnen gaan er vandoor, 14 20 uur overstag 50° uiteindelijk 6 kn
Om vier uur gaan we voor anker in de baai van Finikas (zuidpunt van Siros).

Het is maandag dus wellicht valt nu water en gas te halen in deze haven. Om zeven uur gaan wij anker op om op de motor richting het havenkantoor te varen. Na gefourageerd te hebben varen wij uit langs de zuidwest kant van Siros om vervolgens naar het noorden terug naar Kea te varen.

Om 12 05 uur langszij Atsingano-kastro 5-6 beaufort N grootzeil rif #2.
Het begint nu wel op te vallen dat wij wel heel vaak wind tegen hebben. 8+ bft Noord.
Hoewel de storm alleen maar aantrekt zeilen wij onversaagd voort en om half zes komen wij aan bij Nisos Kea.
Besloten wordt om weer bij Poleis voor anker te gaan en om zeven uur zijn wij veilig in onze baai. Nauwelijks voor te stellen dat het buitengaats zo stormt. Eenmaal voor anker worden met chirurgische precisie die hechtingen verwijderd en de restanten gesteriliseerd met whiskey. De rest wordt opgedronken en de “Ship's Captains Medical Guide” wordt verheven tot HET boek der geschiedenis.

Dag Tien

Om acht uur een BBC weerbericht ontvangen: H 1017 Balkan L 1004 E Med NW Aegean NNE 6 vis 305 nm fair moderate , Central Aegean N6 very rough , Creta NNW 5 moderate-very rough.

Na verder rustig anker op te zijn gegaan zijn wij om half twaalf onder zeil. Na wat misverstanden blijkt de genua gescheurd te zijn en helaas moeten we weer op onze schreden terugkeren.
Daar het windrichting weer niet meewerkte komen we weer aan bij onze veilige vluchthaven Poleis. Rond vier uur liggen we veilig voor anker terwijl de wind op zee aanwakkert. We trekken het boeganker op het strand en graven het in. De laatste dagen hebben we slechts enkele andere jachten gezien en ook nu zijn we alleen in “onze” mooie baai. Ankerwacht, het schip giert met 60 graden en de wind wakkert alsmaar aan.

Dag Elf

Het weerbericht om acht uur: Gale force Aegean: NNW-NNE 7-8 waves rough , later on high......
Het Logboek: De Bemanning trekt het niet meer dus we varen niet uit. Reden: twee keer zo hoge zee als eergisteren plus een beaufort meer. Een genua minder (jib to go?) Het schip giert gigantisch (120 graden maar liefst) en het hekanker moet telkens verplaatst worden. Dit lag trouwens toch al te krabben. 7-8 N in poleis zelf.

Met dit weer is zelfs Poleis geen veilige ankerplek, maar we hebben geen keus. De wandelingen op dit prachtige eiland met zoveel rust geven meer dan genoeg afleiding. Nadat het hekanker pakte hebben we heerlijk geslapen.

Dag Twaalf

Het weerbericht was nauwelijks minder slecht, maar men had moed verzameld en wij waagden ons buitengaats. Om elf uur zeilden wij onder grootzeil en stormfok langs de oostkust van Kea richting het noorden.
En hoewel wij weer wind tegen hadden bereikten wij al om half drie de noordkaap van Kea om daarna koers te zetten naar Palaia Phokaia (Fokaia) voorbij de kaap van Sounion. 37 42 N , 23 56,5 E

Deze baai is zeer ondiep en wordt in de pilots ook niet vermeld als een gunstige ligplaats maar aangezien er geen golven stonden zijn wij toch maar naar binnen getwijfeld. Inderdaad was op de meeste plaatsen de baai maar een meter diep, maar aangezien het water zo transparant was konden we meanderend tot het dorpje komen. Aldaar zijn wij voor anker gegaan.
's Avonds heerlijk gegeten.

Dag Dertien

Zo makkelijk als wij het anker hadden gevierd zo moeilijk was het om het binnen te krijgen. Twee mensen moesten onder water om de verrichtingen te coordineren en na twee uur waren wij uit de riffen van deze baai.
Er werd koers gezet richting het eiland Aegina (aan de overkant van de Saronische golf) naar de tempel van Aephaia. NNE 6-7 1010 mbar 6,5 kn 280°.

Terwijl de wind steeds meer afnam tot N4 naderden wij gestaag het eiland. Om half zes lagen wij voor anker pal voor de tempel. Heerlijk gezwommen in deze baai en daarna de tempel en de omgeving verkend. Na het diner voor de zekerheid het hekanker flink gestoken. Geen ankerwacht.

Dag Viertien

Het weerbericht om acht uur op de laatste dag: NNE 4-5 open sea 6 , slight invisibility, but moderate at open sea , 3-5 NM , soft , E Med 1006 L , NE Balkan 1031 H.
Weer wind op kop dus maar matiger dan de weersverwachting voorspelde. Om half zes lopen wij de thuishaven aan onder Athene. In totaal hebben wij 244 NM afgelegd, drie kilo papadopoulosjes gegeten (ieder) en heel veel conspicious greek buildings gezien.
Maar bovenal van het voor ieder de mooiste vakantie ever, plus een avontuur waar nog steeds over gesproken wordt.